Nora Vander Elst schrijft met verf, penseelt met woorden. Haar poëzie en schilderijen gaan in dialoog met elkaar en er is tussen beide sprake van een opmerkelij... » 

Nora Vander Elst schrijft met verf, penseelt met woorden. Haar poëzie en schilderijen gaan in dialoog met elkaar en er is tussen beide sprake van een opmerkelijke eensgezindheid. De natuur weet zich door haar geliefd en laat zich in alle vertrouwen doorgronden. Dat ook familiebanden belangrijk zijn, komt tot uiting in ontroerende pareltjes zoals ‘Hoe je dochters kind te schilderen? Behoedzaam om de dunne huid, morsig als zijn mond, (…)’ en uit de sfeervolle gedichten over Haarlem vanwaar haar familie in vrouwelijke lijn afkomstig is. De rake observaties van mensen en decors duiden op een wakkere geest die graag analyseert. Nora Vander Elst weet met de lijnen, de vlakken en de kleuren van haar poëzie de lezer te beklijven. Tot lang na vier uur in Gembloux. «