<P>'<strong>Het glinstert</strong>,' zegt iemand.</P><P>'Ja,' zegt iemand anders, 'ik zie het ook.'</P><P>Samen kijken ze zolang de glinstering blijft duren en ... » 

'Het glinstert,' zegt iemand.

'Ja,' zegt iemand anders, 'ik zie het ook.'

Samen kijken ze zolang de glinstering blijft duren en nog lang daarna,

tot alles diepdonker wordt en ze zeker zijn dat niets nog schijnt.

Hoewel.

In Het glinstert bundelen Marieke De Maré en Lara Taveirne kleine en grote verhalen over mensen in een stad aan de rand van een machtige zee. Sommigen zijn van ver gekomen om daar te wonen, anderen zijn nooit ergens anders geweest. Achter gevels die zwijgen, vertellen ze elkaar veel. Er wordt gelachen, gefluisterd, ook weleens gezongen. Soms, wanneer de stilte zich uitstrekt over de stad en het donker wordt,　roept iemand: 'Waar is iedereen?'

Lara en Marieke krassen het antwoord in een boom.

'Wij zijn hier.'

Het glinstert gaat over licht en donker.

Over zijn en er niet zijn.

En over hoop.

Marieke De Maré schrijft, maakt, geeft. In haar werk zoekt ze naar het vermogen om schoonheid te voelen in onze meest kwetsbare momenten. Ze zoekt naar woorden met grote en kleine mensen, begeleidt korte of lange theatertrajecten, creëert podcasts en maakt audioverhalen. Van haar hand verschenen eerder de romans Bult (shortlist Confituur Boekhandelsprijs 2020) en Ik ga naar de schapen (winnaar F. Bordewijk-prijs 2024, shortlist Confituur Boekhandelsprijs 2025).

Lara Taveirne schreef een thesis over liefdesverdriet. Ze schreef ook een keer een brief, waarmee ze zichzelf toegang verleende tot een vervallen sluiswachtershuis. Dertien jaar lang woonde ze onder een lek dak, verstoken van luxe en lawaai, maar dicht bij de natuur. Zo nu en dan schrijft ze ook een roman, zoals De kinderen van Calais (winnaar Debuutprijs 2015) en Wolf (longlist Libris Literatuur Prijs 2025).