Het geluk van de eenzaamheid

`<strong>Het geluk van de eenzaamheid</strong> is een pleidooi voor het gemaakte, het onverwachte, het dubbelzinnige, het solitaire en het elitaire, een lofzang... » 

`Het geluk van de eenzaamheid is een pleidooi voor het gemaakte, het onverwachte, het dubbelzinnige, het solitaire en het elitaire, een lofzang op verzinsels, aanstellerij, doen alsof en onechtheid. Het is bedoeld als verzet tegen een toenemend populisme en de heersende tirannie van de middelmaat, tegen de ophemeling van het populaire, gewone, waargebeurde en zogeheten echte, tegen de dictatuur van de consumentenmarkt, tegen de vulgaire minachting voor het uitzonderlijke. Cultureel en politiek populisme kenmerkt zich door het ontkennen van alles wat de literatuur eigen is. Populisme verpulvert het persoonlijke, is a-historisch en maakt gemeenzaam door het aanwakkeren van vijandschap tegenover het gemeenschappelijke. De woekerende suggestie van schrijvers, wetenschappers en journalisten dat er geen criteria bestaan om kunst en schijnkunst, literatuur en lectuur, fictie en non-fictie te onderscheiden, is niet alleen onzinnig maar ook verwerpelijk. Over de roman is een reeks essays van vooraanstaande Nederlandse en Vlaamse auteurs, die wil bijdragen aan het debat over een steeds veranderend en zichzelf steeds weer vernieuwend literair genre: de roman. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw wordt de roman geconfronteerd met nieuwe en formidabele krachten: de verleidingen van de spektakelmaatschappij, vergaande rationalisering van het literaire bedrijf, een veranderende verhouding tot de traditie, een fantastische beeldcultuur en mondiale communicatie. In de hectiek van die culturele transformatie lijkt een plaatsbepaling van de roman door een aantal spraakmakende schrijvers en essayisten een noodzakelijke onderneming «