Ik gris het kompas naar me toe. Het is vies. Het lijkt wel of iemand er bovenop is gaan staan. Met mijn mouw veeg ik het schoon. Er zit aarde aan het leren band... » 

Ik gris het kompas naar me toe. Het is vies. Het lijkt wel of iemand er bovenop is gaan staan. Met mijn mouw veeg ik het schoon. Er zit aarde aan het leren bandje. Er een barst in het glas! Een barst in het kompas waar nooit iemand aan mag komen. Ik zie in gedachten het lachende gezicht van mijn vader voor me. 'Het brengt me weer thuis.' Om mij heen is het stil. Ik hoor alleen mijn eigen adem haling. Hoog en snel. Jorres vader is vertrokken voor een gevaarlijke expeditie naar een ver land. Als Jorre zijn kompas vindt met daarin een raadselachtig briefje, vreest hij dat er iets is gebeurd. Waar is zijn vader eigenlijk naartoe en waarom is iedereen zo zwijgzaam over de expeditie?
Jorre besluit samen met zijn vriendin Roos op onderzoek uit te gaan... «