De mannelijke hoofdpersoon zit in de gevangenis. Hij is geobsedeerd door seks. Op een dag ontvangt hij "fanmail" van een 19-jarige studente die verliefd is op een jongen van 12 en dat is de start van een correspondentie waarin zij hun ervaringenen uitwisselen. Het verhaal wordt wisselend vanuit het perspectief van de gevangene en studente verteld. Langzaam wordt meer duidelijk over het verleden van de gevangene en waarom hij in de gevangenis zit: hij heeft een meisje van 12,5 jaar mishandeld, neergestoken, verkracht en onthoofd.

Het boek begint vanuit het perspectief van de gevangene, de toon wordt meteen gezet: "I am the first pervert, the first lover of youth, they've had on the show. I am honored. I am touched. When I think no one is looking, I touch myself."

Je wordt meegevoerd in zijn wereld: rauwe beschrijvingen van het leven in de gevangenis worden afgewisseld met flarden van herinneringen aan zijn jeugd, de relatie met Alice en bespiegelingen over de inhoud van zijn correspondentie met de studente. In de loop van het verhaal komen de losse eindjes bij elkaar zonder dat het opluchting oplevert: het is duidelijk dat er iets afgrijselijks aan de oppervlakte zal komen. Zijn seksuele ervaringen, met zijn manisch-depressieve moeder, met mede-gevangenen, met Alice worden onomwonden beschreven.

Tussendoor worden de ervaringen vanuit het perspectief van de studente beschreven, de jongen waarop ze verliefd is wordt in eerste instantie geobserveerd en daarna verleid. Ook hier onomwonden scenes.

Je kunt het boek niet lezen zonder afstand te nemen van beide hoofdpersonen. Ze zijn te beschadigd, te pervers om je mee te identificeren. Tijdens het lezen wisselden gevoelens van afkeer en afschuw elkaar af. Een enkele keer voel je iets van medelijden, maar dan ook maar heel even. Vaak heb ik het boek opzij gelegd omdat de tegenzin om verder te lezen te groot was. Waarom lees je dan verder? Ten eerste omdat Homes een begenadigd schrijfster is en ten tweede is het nieuwsgierigheid, je wilt meer weten, maar eigenlijk ook weer niet, je legt het boek weg, je pakt het terug en leest verder. Tot en met het einde van Alice.