Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

Recensies van Het Rosie project door Graeme Simsion

Het Rosie project is 12 keer gerecenseerd. De gemiddelde score is 4.0. Het boek is 30 keer gelezen.
Anoniem
- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(3)

Leuk vakantieboek.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

Onder de tafel gelegen van het lachen. Echt een aanrader dit boek.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

Fantastisch boek. Ik werk met mensen met autisme en herken bijzonder veel.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(3)

Ik vond het lastig te lezen. De persoon is wel grappig maar erg van de lijstjes en de ditjes en de datjes omdat hij anders niet kan functioneren. Ik vond dat niet erg leuk. Deel twee ben ik op de helft gestopt omdat ik dacht ja nu weet ik t wel.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

In een paar uur uitgelezen! Een geweldig boek met humor, romantiek en tragedie. Liefde is niet te verklaren!

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

Ik heb net het boek het Rosie Project gelezen. Met veel humor wordt de ontluikende relatie tussen professor Don Tillman en Rosie beschreven, de een op zoek naar haar echte vader en de ander op zoek naar zichzelf. Daarbij vinden ze elkaar. Prachtig en vlot geschreven, makkelijk leesbaar, leuk, hilarisch, spannend en intellectueel. Een must voor iedereen die zich ook maar enigszins interesseert in menselijke relaties. Zo leer je ook nog eens bij over jezelf, waarom doe je de dingen die je doet? Wat motiveert jou en mensen in het algemeen? En hoe autistisch is de moderne mens ondertussen geworden. Kun je dit zien als een beperking of een kwaliteit. Veel leesplezier!

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

De autistische professor Don Tillman heeft zijn leven tot op de seconde nauwkeurig gepland. Door Rosie gooit hij zelfs een aantal vaste waarden overboord en begint steeds vaker menselijke trekjes te vertonen.
Heel even moest ik wennen aan de manieren en denkwijze van de hoofdpersoon maar al snel werd hij steeds sympathieker en kon ik me inleven in zijn wereld.
Goed en vlot geschreven boek dat boeit van begin tot eind.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(4)

Verrassend leuk boek verteld uit het uitgangspunt van iemand die een tikje autistisch is.

De denkwijze van Don Tillman refereert een beetje aan de film Rainman met Dustin Hoffman, maar nu kan je je echt inleven in de denkwereld met alle nodige kronkels. Kronkels, dan wel voor mensen die niet in dezelfde termen denken, maar die broodnodig zijn voor de autisten-doelgroep. Bij tijden heel verwarrend voor het hoofdpersonage zelf, maar heel begrijpelijk omdat ze alleen maar met constanten kunnen werken.

De onverwachte dingen die in Don's leven gebeuren nadat hij op zoek gaat, in de eerste instantie, naar een geschikte vrouw zijn soms op het hilarische af. En tijdens zijn tweede missie, de natuurlijke vader vinden van Rosie, komt hij tot verschillende vaststellingen die hij toch nader moet onderzoeken.

Vond het een heel fijn boek om te lezen en het bewijst nogmaals dat je niemand hoeft te veranderen. Iedereen is zoals hij/zij is, zelfs met rare kantjes.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

Ontroerend en bij tijd en wijle hilarisch verhaal over iemand met Asperger. Knap hoe de schrijver deze aandoening beschrijft zonder het op enig moment belachelijk te maken, maar wel zo dat het een glimlach bij de lezer uitlokt.

- Het Rosie project
 
 
 
 
 
(5)

Graeme Simsion heeft een heel aangename en vlot leesbare schrijfstijl. Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken die het gemakkelijk leesbaar maken. Hij maakt ook regelmatig gebruik van lijstjes die Don opstelt om zijn leven te ordenen of om uit moeilijke situaties te geraken die het leven voor hem lastig maken.

Het hoofdpersonage Don wint onmiddellijk de sympathie van de lezer. Vanaf het eerste blad van het boek al. Hij moet een lezing geven over het syndroom van Asperger terwijl je als lezer heel snel voelt dat Don zelf ook lijdt aan het syndroom maar hij zal het zo nooit uitspreken. Don beschrijft op een heel analytische en rationele manier alles in zijn leven zonder daarbij emotioneel te worden. Hij praat over emoties maar beleeft ze niet zoals andere mensen. Hij komt in situaties terecht die voor ons vanzelfsprekend zijn maar door de andere zienswijze van Don komen ze grappig en soms hilarisch over.
Ik heb mij tijdens het lezen dikwijls afgevraagd of Graeme Simsion zelf ook Asperger heeft. In een interview las ik dat hij tijdens zijn professionele loopbaan regelmatig gewerkt heeft met mensen die de diagnose hadden. Ook heeft hij zich verdiept in de literatuur hierover. Dat heeft hij fantastisch gedaan want als je als lezer zelf weet wat het syndroom is herken je het zeer goed in het boek. In het begin van het boek beschrijft hij Asperger niet als fout maar als variant, dat vind ik zo mooi gezegd. Hij schrijft dan ook meteen over de voordelen die eraan verbonden zijn. Hij gaat heel mooi om met Asperger en het wordt nergens als freaky of gek bestempeld, het geeft een duidelijk beeld van het anders zien van onze werkelijkheid. Een gegeven waar we iets uit kunnen leren.
Wat ik het allergrappigst vind aan Don is dat hij alle personen die hij tegenkomt meteen klasseert volgens hun leeftijd en BMI.
De manier waarop Graeme het personage van Don neerzet is echt heel mooi. Je ziet het personage groeien doorheen het boek onder invloed van Rosie. De structuren die hij stilaan laat varen, zelfs zonder dat hij er zichzelf volledig van bewust is. Op en bepaald moment voelt hij dat hij ook ‘normaal’ kan zijn.
Rosie die de tegenpool van Don is. De vrouw die helemaal niet voldoet aan zijn zestien pagina’s tellende lijst. Waar hij zich toch tot aangetrokken voelt maar het nog niet meteen kan plaatsen.
Je leert deze twee personen heel goed kennen met hun hele levensverhaal.

Het gegeven van het echtgenote project is wel grappig gevonden. Ik vind het wel straf dat al die single vrouwen de lange vragenlijst willen invullen. Door allerlei situaties waarin Don terecht komt merkt hij dat hij zijn lijst moet bijstellen. De lijst brengt hem tot bepaalde inzichten omtrent vrouwen en zichzelf.
Het vader Project van Rosie om haar biologische vader te vinden is echt iets voor Don. Als professor genetica weet hij hoe hij aan DNA kan raken en dit onderzoeken. De zoektocht brengt hen tot in New York en heeft voor mij toch een verrassend einde gekend.
Het Don Project is af zegt hij zelf. Dat is voor hem de moment om werk te maken van het Rosie Project. Het Rosie Project is voor Don een zoektocht naar de geschikte vrouw maar uiteindelijk een zoektocht naar zichzelf met een mooie afloop tot gevolg.

Het Rosie Project is een fantastisch debuut met een hoofdpersonage dat echt leeft en waar je meteen weg van bent.