Boek
Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Zij schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op radio Oranje de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in ballingschap, Bolkestein, hoorde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder andere dagboeken. Onder de indruk van deze redevoering besloot Anne Frank na de oorlog een boek te publiceren. Haar dagboek zou daarvoor als basis dienen.
In maart 1945 stierf Anne Frank op vijftienjarige leeftijd in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De enige overlevende van de familie, Otto Frank, zorgde ervoor dat het dagboek van zijn dochter toch gepubliceerd werd. In 1947 verscheen Het Achterhuis. Het is sindsdien een van de meest gelezen boeken ter wereld. Het is in meer dan dertig landen verschenen en er zijn meer dan zestien miljoen exemplaren van verkocht.
'Eén enkele Anne Frank ontroert ons meer dan de ontelbaren die net zo leden als zij, maar wier beeld in de schaduw is gebleven. Misschien moet dat ook zo zijn: als we het leed van alle mensen moesten en konden meelijden, zouden we niet kunnen leven.'
primo levi
«
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Zoals de bijbel NT, Anna Karenina en de sage van Koning Arthur, zo hoort ook Het Achterhuis tot de boeken die je gelezen moet hebben. Dat is geen straf want Anne Frank schrijft goed, lichtvoetig bijna. Hoe is het mogelijk dat een pubermeisje daar in dat achterhuis verstopt voor de nazi-razzia zo mooi kan schrijven over leven en dood, goedheid en slechtheid in de mens en in individuele mensen? Ergens toch wel een straf omdat je indringend tot besef komt juist door de ogen van een kind dat er machtige mensen waren - niet eens heel lang geleden - die de anderen, onmachtige medemensen ophaalden, sloegen, vermoordden. Zonder greintje mededogen. Toch overheerst na het lezen van Anne Franks dagboek, ontzag, hoop en liefde.
Uiteraard een klassieker en uiteraard een boek wat voor velen verplichte kost was op school. Niettemin blijft het een heel aangrijpend boek van zo'n jong meisje. Ze wist mensen te roeren en echt niet alleen met heel zielige verhalen. Ze bracht ook humor in Het Achterhuis en soms ook ruzie, want ze was echt geen heilig boontje. Voor mij een van de mooiste boeken over de oorlog.
Net als een aantal mensen hier al hebben gemeld, dit is verplichte kost voor iedereen.
Het verhaal van Anne is het verhaal van heel veel mensen. En Anne is het simbool geworden voor al die mensen die net als haar ondergedoken hebben gezeten.
Een zwaar onderwerp, maar het is een mooi boek om te lezen, de gedachtengang van een jong meisje die opgroeit en de problemen heeft die daar nu eenmaal bij horen. Alleen zit ze opgesloten tussen de muren van het achterhuis.
Helaas is dit boek ook nu nog steeds actueel, de tijd is anders, maar ook nu nog zijn er oorlogen waar mensen op de vlucht moeten of ondergedoken zitten.
Lezen, en dan besef je pas hoe goed we het tegenwoordig hebben hier in Nederland.
Het achterhuis lezen is bepaald geen zware opgave want Anne schrijft goed. Ik vraag me bij het lezen telkens weer af hoe het toch mogelijk is dat zo’n jong meisje, een puber, daar in dat achterhuis verstopt voor de nazi’s zo mooi (en soms met humor) kan schrijven over alles wat het leven inhoudt, over leven en dood, goed en kwaad in de mens, geloof en hoop, relatie, toekomst. Ze doet dit onverbloemd, met veel zelfkennis, zonder (zelf)medelijden en kritisch. Ze was bereid om te sterven. Ze was daar sterk en moedig genoeg voor. Ze had een wil, een mening, een geloof, een liefde en een doel: ze wilde voorleven na de oorlog, en dat doet ze, wereldwijd. Gewoon prachtig.
Het is al heel vaak gezegd maar ook ik vind dat iedereen dit gelezen moet hebben! Eigenlijk in elk geval twee keer; een keer in de jeugd en nog een keer tijdens het volwassen leven.
Wat een intelligent èn intellectueel meisje was Anne Frank. De inzichten en zelfkennis die zij al rond haar veertiende had, hebben de meeste mensen volgens mij pas tegen hun dertigste.
Ook wordt door het lezen van dit dagboek de ellende van de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog minder een 'ver van je bed-show'.
Het boek wekt al je gevoelens van meeleven en meelijden.Vooral als je weet hoe het daarna is gelopen.Maar ajb niet nog meer films,ton.stukken over Anne.
Ik weet niet hoe vaak ik dit gelezen heb, maar het blijft me boeien. Wil ook graag eens naar het Achterhuis. Schijnt op dinsdags niet zo druk te zijn