Judith Vogt is altijd gekleed in vrolijke, felle kleuren. In haar fleurige kleding poseert ze op allerlei locaties: temidden van bouwvakkers, in een zwembad, in... » 

Judith Vogt is altijd gekleed in vrolijke, felle kleuren. In haar fleurige kleding poseert ze op allerlei locaties: temidden van bouwvakkers, in een zwembad, in de kroeg. Daarna is de kleding letterlijk inktzwart gemaakt en opgehangen aan waslijnen. Wat is er gebeurd? Waarom besloot Judith Vogt van de ene op de andere dag haar garderobe met Oost-Indische inkt zwart te maken?

Kleding is uiterlijk. Maar door je op een bepaalde manier te kleden, worden je door degenen die je ontmoet eigenschappen toegedicht die je innerlijk betreffen. Wie in vrolijk gekleurde kleren loopt, heeft een vrolijk karakter, enzovoort. Judith Vogt heeft haar vrolijke en kleurrijke image zwart gemaakt. Daarmee heeft ze de identiteit vernield die andere mensen haar hebben toegekend. Een schijnbaar ingrijpende keuze die iedereen op het verkeerde been zet.

De centrale stelling in dit hele project is dan ook: de keuze tussen een pure of melkchocolade is fundamenteel dezelfde als die tussen trouwen of niet trouwen. Onze maatschappij is echter zo ingericht dat volgens de codes de ene keuze gerust aan het individu kan worden overgelaten, terwijl de ander worden opgelegd door onze cultuur, onze omgeving en de maatschappij waarin we leven. En daar maakt Judith Vogt haar punt: ze toont met haar schijnbaar ingrijpende keuze aan dat er een vrije wil bestaat, die maakt dat onze keuzes en beslissingen relatief zijn. De keuzes voor melkchocola of voor een huwelijk verschillen feitelijk niet veel van elkaar.

Go Black is een getuigenis van ieders vrije wil, maar is tegelijk wonderschoon door de prachtige fotosettings, als contrast met de zwarte kleding in een somber landschap tegen een grimmige, grijze hemel. Een fascinerend project dat veel aandacht zal krijgen. «