Boek
De mythe van onschuld in een sensuele roman
Gitte woont met haar ouders en broers in een prachtig huis op een heuvel. Hun tuin grenst aan een bos, waar haar overgrootvader Lionel door stropers is vermoord. Het gezin leeft in paradijselijke onschuld, tot de oudste zoon, Woud, waanbeelden krijgt over het verleden. Het verbond tussen de drie kinderen valt uit elkaar. Gitte, die niet zonder Woud dacht te kunnen, is nu gedwongen haar eigen weg te gaan.
Kristien Hemmerechts (1955) publiceerde sinds haar debuut Een zuil van zout in 1987 meer dan twintig romans, verhalenbundels en essays. Ze ontving zowel de Belgische Staatsprijs als de Frans Kellendonkprijs voor haar gehele oeuvre. Het biografische essay Taal zonder mij (1998), geschreven naar aanleiding van het overlijden van haar man Herman de Coninck, werd door pers en lezers vol lof ontvangen. Begin 2010 bracht De Geus haar veelgeprezen De dood heeft mij een aanzoek gedaan, een dagboek over dood, liefde en leven. «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Gitte Vandeavenne is het hoofdpersonage in de roman “Gitte” van Kristien Hemmerechts. Gitte leeft samen met haar ouders en haar twee broers in een bosrijke omgeving op de grens tussen België en Frankrijk. Gitte’s overgrootvader Lionel , was boswachter in dit gebied en hij werd meer dan 50 jaar geleden vermoord teruggevonden op deze plek. Het gezin geniet van hun leven in deze vrij eenzame omgeving waar de kinderen, enigszins genoodzaakt, intensief met elkaar optrekken. Aan deze harmonische omstandigheden komt evenwel een abrupt einde nadat er twee zaken gebeuren. De obsessie van zoon Woud voor zijn overleden overgrootvader Lionel explodeert en door de onverwachte invitatie van een ex- jeugdvriend van de moeder komt het verleden weer helemaal op de voorgrond te staan. Hierdoor komt de relatie tussen Gitte en haar moeder heel sterk onder druk te staan. Gitte keert zich af van haar moeder en gaat graven in het verleden om alles beter te kunnen plaatsen en begrijpen. Al snel blijkt dat alles met elkaar verweven is.
Zoals we van deze schrijfster gewoon zijn heeft zij ook in dit boek een hele reeks thema’s aan bod laten komen: literatuur, religie, liefde, de relatie tussen ouder en kind, de vrouwelijke seksualiteit. Maar het mooist uitgewerkt zijn de thema’s identiteit en afkomst. Deze beide thema’s leggen je als persoon , individu grenzen op. Grenzen die de schrijfster in dit werk letterlijk en figuurlijk op de voorgrond heeft geplaatst. Vragen als “in welke mate dragen gebeurtenissen uit het verleden en de gekregen opvoeding bij tot de definitieve karaktervorming? Hoe kan je als individu loskomen van traumatische ervaringen?” heeft de schrijfster op een intelligente en sterke manier beschreven. De roman is ook zeer goed opgebouwd zodat je als lezer tot op het laatst in spanning blijft naar de plot. Zeker één van de betere romans die ik dit jaar mocht lezen.