'En Sappho heeft ook nog in je auto gekotst.' Met deze zin worden we meteen in de wereld van Sappho gezogen. Een wereld waarin mannen en vrouwen, leerkrachten e... » 

'En Sappho heeft ook nog in je auto gekotst.' Met deze zin worden we meteen in de wereld van Sappho gezogen. Een wereld waarin mannen en vrouwen, leerkrachten en beste vriendinnen, gewone mensen , zich plots vreemd gaan gedragen wanneer ze Sappho ontwaren. Overal waar ze komt laaien de gemoederen op. Sappho, zij die gezegend is boven alle vrouwen, met uitzonderlijke schoonheid en een vroegrijpe intelligentie, ze brengt ons hoofd op hol, berooft ons van wil en lach. We verzuipen in het groeiende verlangen om haar beter te leren kennen, haar in te drinken, haar te besnuffelen, haar devoot te bevoelen. Waarheen ze ons ook leidt, wij volgen. Maar dan komen we in opstand: dit hoort niet! Er is geen enkele reden voor deze blinde volgzaamheid. Behalve dat ze mooi is natuurlijk. Schoon als Afrodite.
We leren Sappho kennen via haar jeugdvrienden, Stef en Kat, broer en zus, haar loyale metgezellen. We worden voorgesteld aan haar mei'68-ouders, haar vader een bijdehante goeroe, haar moeder zijn trouwste acoliet. Hij is de eerste maar allerminst de laatste die niet aan Sappho's lokroep kan weerstaan. Net zoals Seppe, de leerkracht Nederlands-Engels, die haar stil en op afstand bewondert. En dan is er nog het mongooltje Jonas, haar eerste liefde, die als enige immuun bleef voor haar betovering.
Gezegend boven alle vrouwen is een schets, een reeks indrukken die ons een blik gunt in Sappho's kindertijd, jeugd en jongvolwassenheid. Het is niet in de eerste plaats het verhaal van Sappho, maar dat van ons. Het stelt de vraag hoe wij, in een wereld waarin iedereen de slimste en de knapste en de sterkste wil zijn, omgaan met schoonheid en wijsheid. Is Sappho de spiegel waarin wij durven te kijken? «