Boek
Gegrepen
Een meisje van twaalf jaar wordt verkracht. Haar omgeving heeft geen idee wat er allemaal in haar omgaat, want het lukt haar niet om erover te praten. School, ouders, hulpverleners: ze doen oprecht wat hen het beste lijkt, maar slaan de plank helaas mis. Het meisje doet wat zij denkt dat nodig is om zich eindelijk weer veilig te voelen: misschien kan ze dan ontsnappen aan de dader en aan haar levendige herbelevingen. Ze belandt echter in een nog veel gevaarlijkere situatie...Femke Ekelhof weet de spanning in haar verhaal zo goed op te bouwen, dat je haast zou vergeten hoe zwaar het moet zijn geweest om dit allemaal op te schrijven. Dit boek is namelijk gebaseerd op haar eigen ervaringen. "Gegrepen" leest als een thriller, maar beschrijft een gruwelijke werkelijkheid: hoe dit verhaal afloopt, blijft tot de laatste pagina spannend.Vaak zwijgen mensen die geweld is aangedaan. Ook Femke deed dat jarenlang. Tot ze begreep dat het genoeg was: het zwijgen werd een te zware last. Het was tijd om de stilte te doorbreken. Zoals ze schrijft op haar website www.doorbreekdestilte.nl: "Misschien kan ik met mijn verhaal de stem zijn van anderen die nog niet mogen, durven of kunnen vertellen wat hen is overkomen." «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Gegrepen
In dit autobiografische verhaal beschrijft Femke Ekelhof haar leven na een aanranding en verkachting. Dit overkomt haar als ze nog maar 12 jaar oud is. Het gebeurt dicht bij een plaats waar ze dacht dat ze veilig zou zijn. Het verandert haar voorgoed. Het verhaal leest als een thriller.
De cover laat een gebeurtenis uit haar boek zien en behoeft daarom verder geen uitleg.
Het is enorm knap van deze auteur om toch haar belevenissen op papier neer te zetten. Ze is tenslotte iemand waar niemand naar heeft willen luisteren, bij haar thuis niet, op school niet en bij de hulpverlening ook niet. Dan vind ik het heel bijzonder om deze stap te nemen. Niet alleen je verhaal opschrijven maar ook het boek uitgeven. Je durven blootgeven als het ware.
Daardoor is het een beetje een rauwe schrijfstijl, maar dat is de persoonlijke toets die het ook weer heel zacht maakt.
Na het lezen van dit gedeelte van haar verhaal (dit boek) heb ik de neiging om de link naar haar website naar de GGZ, huisartsen en personeel op scholen te sturen. Opdat het hun ogen opent. Vaak zijn ze te arrogant om iets onder ogen te kunnen zien. Zo overtuigd van zichzelf.
Ik heb veel respect voor deze auteur!
