In 1884 kreeg de weduwe Kieviet van de hervormde diaconie in Goes te horen dat haar bedeling werd verlaagd. De vrouw zou het kerkelijk armbestuur hebben voorgel... » 

In 1884 kreeg de weduwe Kieviet van de hervormde diaconie in Goes te horen dat haar bedeling werd verlaagd. De vrouw zou het kerkelijk armbestuur hebben voorgelogen en over aanzienlijk meer geld beschikken dan ze zelf wilde toegeven. Diaken Roskes deed in de vergadering van de kerkenraad uitgebreid verslag van het huisbezoek dat hij bij de weduwe had afgelegd. Op zijn vraag of ze over een spaarpot beschikte, had ze in eerste instantie geantwoord: 'Een potje? Misschien ƒ8,- of ƒ9,-.' Roskes, die de weduwe niet geloofde, antwoordde: 'Eerlijk dat je 't zegt. Kom laat eens zien.' Toen zij haar spaarpot pakte, nam Roskes die af en telde zelf het geld. Hij zette zelf de spaarpot weg en vond daarbij nog een zakje geld. Dit voorval is illustratief voor de behandeling waaraan vele bedeelden op het Zeeuwse platteland in de negentiende eeuw waren blootgesteld. In 'Geen cent te veel' staan vele voorbeelden waaruit blijkt dat de armbestuurders hun bedeelden zagen als kinderen die men geen moment uit het oog mocht verlieze «