Exclusiviteit en (in)tolerantie

De oratie werd uitgesproken bij de aanvaarding van de benoeming tot bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. De oratie bestrijkt het brede spect... » 

De oratie werd uitgesproken bij de aanvaarding van de benoeming tot bijzonder hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. De oratie bestrijkt het brede spectrum van recht en religie.KerkrechtHet eerste deel van de rede heeft betrekking op de exclusieve positie van de kerkgenootschappen binnen het recht. Daarbij wordt de plaats van het kerkrecht ten opzichte van het algemeen vermogensrecht nader besproken. De gelijke behandeling vanuit de overheid van alle kerkgenootschappen loopt als een rode draad door het betoog gelijke rechten zowel voor Islamitische geloofsgemeenschappen als voor de meer traditionele kerkgenootschappen zoals PKN of RKK. De auteur licht de verregaande autonomie onder meer toe aan de hand van de gevolgen die de interne rechtspraak appelregeling van een kerkgenootschap heeft.Voorts worden de schurende relaties geillustereerd aan de hand van recente rechtspraak op het snijvlak van kerk en privaatrecht kerkbreuk n.a.v. PKNfusie rechtspositie van de predikant arbeidsovereenkomst of niet?. De rechter hier heeft het laatste woord.Vrijheid van het individuIn het tweede deel staat het grondrecht van het individu zijn geloof te belijden centraal. Mag anders denken ook iets anders zijn dan ruim denken ook indien de exclusieve boodschap indruist tegen de overgrote meerderheid van de bevolking? In de rede wordt gesteld dat in de huidige samenleving exclusiviteit veelal met intolerantie wordt verward.Hoever reikt de vrijheid van het individu in functie? Ruimte voor de ambtenaar om het homohuwelijk niet te voltrekken? Ruimte voor de ministerpresident voor een eigen opvatting? De auteur stelt dat men bij het handelen in functie eigen exclusieve opvatting zal moeten dempen maar dempen is niet hetzelfde als verdampen.Politieke partijenVrijheid van belijden veronderstelt evenzeer ruime marges voor politieke partijen ook al staat dat haaks op in de samenleving overheersende opvattingen SGPrechtspraak. De grenzen worden hier door het strafrecht getrokken. «