Vanaf haar achtste werd het leven voor Zita Maris een bijna ondraaglijke kwelling. Haar vader misbruikte haar, haar moeder en broers en zusters werden lichameli... » 

Vanaf haar achtste werd het leven voor Zita Maris een bijna ondraaglijke kwelling. Haar vader misbruikte haar, haar moeder en broers en zusters werden lichamelijk en geestelijk mishandeld en ze waren zo arm, dat ze vaak amper te eten kregen. Hun vader joeg het geld er voornamelijk in caf 8217;s doorheen. Zita overleefde haar jeugd, door zich een prins te dromen, die haar kende, begreep en hielp.
Het gezin van negen kinderen werd uit elkaar gerukt, toen de kinderbescherming een onverwachte inspectie hield. Zita had de verantwoordelijkheid over zeven jongere kinderen, waarvan er eentje ernstig ziek was. Beide ouders waren afwezig. De kinderen werden in afzonderlijke tehuizen geplaatst en het duurde jaren voor ze elkaar allemaal weer zagen. De grote verandering kwam, toen Zita in aanraking kwam met het geloof en zich bekeerde. Niet dat daarmee al haar moeilijkheden ten einde waren, maar ze had nu wel Iemand, waar ze met haar ervaringen naartoe kon. Vanaf dat moment begon ze tussen haar verstopte herinneringen, verlangens en angsten naar haar eigen ik te zoeken. Dit boek heeft ze geschreven in de hoop, dat het bijdraagt aan het herstel van beschadigde vrouwen, van slachtoffers zoals zij. «