In de Grondwet van de Europese Unie zal geen verwijzing naar het christendom of God worden opgenomen. Dit 'oorverdovend zwijgen' van de EU Grondwet is voor Jose... » 

In de Grondwet van de Europese Unie zal geen verwijzing naar het christendom of God worden opgenomen. Dit 'oorverdovend zwijgen' van de EU Grondwet is voor Joseph Weiler aanleiding tot een diepgaande overdenking van het vraagstuk van constitutionele tolerantie in een Europa dat historisch en cultureel ontwijfelbaar gekenmerkt is door de rol van het christendom. Dit betoog, gericht op een publiek dat geen specialistische kennis heeft van de Europese Unie, trekt hij door naar een overweging van de rol van het christendom voor de waarden van een zich verenigend Europa. Hij schuwt daarbij de controverse niet. Zo spreekt hij over een 'Europees christelijk getto' binnen zelf opgeworpen muren. Niet slechts in het licht van het debat over een mogelijke toetreding van Turkije tot de EU, maar ook vanwege de bijdrage die een religie als het christendom kan hebben aan het Europa van nu, is Weilers beschouwing alles behalve mosterd na de maaltijd. Zijn betoog intrigeert, te meer omdat hij als praktiserend jood de essentiële waarheid van het christendom verwerpt. Dit belet hem niet een diepgaande analyse te geven van de betekenis van de kerkelijke leer voor het denken over de motiverende idealen van het zich verenigend Europa. Joseph Weiler was hoogleraar aan het Europees Universitair Instituut in Florence, hoogleraar Europees recht aan Harvard University en is thans University Professor van New York University, houder van de Jean Monnet Chair en directeur van het Global Law School Program van NYU School of Law. Zijn interventies hebben telkens een onmiddellijke en zeer verreikende impact gehad op het Europese constitutionalisme en het debat daarover. Sterker, in het Europees constitutionalisme is Weiler vaak het debat. «