De cover spreekt meteen aan vind ik. Een eigentijdse vormgeving met een meisje en een jongen, beetje stoer uitzicht met lange haren en skate-board. Spreekt jongeren wel aan. De tekst op de achterflap is bondig qua inhoud, mocht iets uitgebreider.
Vooraan in het boek staat en mooie inhoudsopgave met de titels van de hoofdstukken. De hoofdstukjes zijn een zestal bladzijden lang, dat leest lekker weg. Je bent vanzelf verder in het boek dan je zelf denkt. Het boek zelf bevat geen illustraties tussen de tekst. Het had wel gemogen maar het stoort niet dat ze er niet zijn.
Roos heeft op een prachtige manier dit toch wel gevoelige en voor kinderen niet vanzelfsprekende onderwerp fantastisch neergezet. Op zo een kort tijdsbestek van een honderdtwintig bladzijden dit onderwerp aan kinderen uitleggen in een mooi verhaal vind ik echt knap.
Het boek vertelt over Münchhausen bij proxy op een manier die kinderen begrijpen. Gevoelens worden in het boek niet geschuwd en ook humor is van de partij. Het is zelfs spannend op het einde.
Achteraan in het boek staat een rubriek ‘Wil je meer weten?’ Daarin worden een twintigtal vragen beantwoord over Mbp waarmee kinderen kunnen zitten na het lezen van het boek. Als leerkracht zou ik persoonlijk het boek zelf voorlezen voor de kinderen en er dan een klasgesprek rond houden. Heel wat gespreksstof denk ik.