Dat geweldig trek ik in, ik vond het een mooi boek, maar niet meer dan dat. Soms wel wat erg gruwelijk met dat gedoe met die ogen... Ik denk niet dat ik nog een boek van Damhaug ga lezen.

Toen ik aan dit boek begon, was ik een beetje bevoroordeeld, want ik had al wat spoilers gelezen en ook al war reacties van andere lezers. Maar toch geprobeerd met een leeg hoofd te gaan lezen.
En ...ik vond het uiteindelijk een goed boek. Dit is een boek wat zo goed in elkaar zit, een boek wat zich een literaire thriller mag noemen. Eerst gaan we terug in de tijd, en na zo'n 50 blz gaan we naar het heden.
Er gebeurt van alles, en eigelijk ook weer niet, en toch blijf je doorlezen, want wat heeft dit boek met het verleden te maken. Hoe komen de verhaallijnen bij elkaar, en hoe eindigt dit boek zonder losse eindjes.
Al de karakters zijn heel goed uitgewerkt, je begrijpt elk persoon wat aan de orde komt, en dat is toch niet het makkelijkste gedeelte. Bij het vertalen van dit boek, vind ik dat het niet goed is gedaan. het rammelt dus danig dat er woorden instaan die totaal niet te begrijpen zijn voor een normaal denkend mens, en daar door wordt toch een deel van het verhal teniet gedaan, wat niet ten goed komt van de schrijfster.
Dit is een heel verrassend boek, een heel knap debuut wat uiteindelijk heel spannend is, en waar alles, tot in detail goed wordt uitgewerkt, zodat er geen losse eindjes zijn...