Een vervlogen wereld, zo lijkt het als je leest hoe priester Don Camillo omgaat met zijn roeping en zijn geloof. En hoe hij de mensen - ja, ook de niet gelovigen - in zijn dorp meer liefheeft dan hij zichzelf wil toegeven. Hoe hij alleen in zijn kerk gesprekken voert met Christus aan het kruis die hem op de kop geeft omdat hij Peppone, de communistische burgemeester een hak heeft gezet door vals spel. In deze tijd waarin alles wat Roomskatholiek is verdacht is en afgedaan heeft, is het een reportage uit een vergeten tijd. Maar daarom is het zo leuk om af en toe dit boek te pakken en te lachen om de milde humor die erin besloten ligt. En dan denk je heel soms...misschien, heel misschien, komt het toch nog wel eens allemaal goed.