De tram naar Oz

<p>‘Nog een geluk dat een mens niet weet tot welk nummer hij mag rijden’, zei Mémé, ‘het gaat allemaal toch zo rap.’ Met dat laatste ging hij niet akkoord. Hij ... » 

‘Nog een geluk dat een mens niet weet tot welk nummer hij mag rijden’, zei Mémé, ‘het gaat allemaal toch zo rap.’ Met dat laatste ging hij niet akkoord. Hij zat al eeuwen op tram nul. Pas volgende maand zou hij op tram één stappen, en dan zou het weer tien lange jaren duren vooraleer hij op tram twee mocht, nog eens zo lang als hij nu al geleefd had. Groot worden ging traag. Heel traag. En misschien was dat niet slecht.

Peter De Backer (1971) komt uit de boekenbranche. Hij publiceerde eerder een paar korte verhalen in literaire tijdschriften. Op dit moment geeft hij cursussen over zingeving en werkt als docent NT2. Hij is een kind van de Gentse Heuvelpoort. 

In het derde deel van ‘Achter een Gentse gevel’ staat ‘verandering’ centraal, veranderingen die gepaard gaan met opgroeien, de verschillende levensfasen en de steeds van samenstelling wisselende stoet medereizigers in een mensenleven. Dit alles in een voortdurend evoluerende stad. Gelukkig zorgen boeken en de eeuwige engelbewaarder Mémé voor de nodige houvast.