Ik lees nu "Zadelpijn en ander damesleed" en het valt me op dat een aantal karakters uit "Dinsdagvrouwen" erg lijken op de karakters uit Zadelpijn. Ook de achtergrond en de strekking van het verhaal zijn gelijkwaardig. Opvallend....

Het is zo hilarisch en komisch beschreven, zodat je regelmatig met een big smile of een schaterlach zit te lezen. De schrijfstijl is prettig en beeldend. Ga niet alles verklappen, het is een veel te leuk boek om te lezen.

De dinsdagvrouwen is een vlot geschreven feel good roman die leest als een trein en waarin de schrijfster de verschillende personages en hun even zo verschillende karakters goed weet uit te werken.
Een verhaal over liefde en bedrog, maar bovenal de kracht van vriendschap.

De stijl is vlot, het leest lekker weg. Het doet me denken aan 'Zadelpijn' en aan de bedevaart van Hapé Kerkeling. Al met al toch iets te oppervlakkig uiteindelijk.

De dinsdagvrouwen is een feelgoodroman. Gaat over een vriendschap van vijf vrouwen die elkaar vijftien jaar geleden tijdens een cursus Frans hebben leren kennen. En sindsdien elke eerst dinsdag van de maand bijeenkomen om te eten in Le Jardin een frans restaurant.
De vijf gaan ook jaarlijks een weekend weg. Maar dit jaar loopt het anders. Judith is weduwe geworden en vind een dagboek van haar man, waaruit bleek dat hij elk jaar een pelgrimsroute liep. De laatste route heeft hij niet af kunnen maken en daarom besluit Judith om dit te doen. De andere vriendinnen besluiten spontaan om met haar mee te gaan.
Tijdens de tocht die ze volgen met het dagboek van Arne, komen ze er achter dat het dagboek niet klopt. Met alle gevolgen van dien. De vriendschap wordt danig op de proef gesteld.
Het is een prettig boek om te lezen.