Boek
Albert Helman
De stille plantage
Een klassieker uit de twintigste-eeuwse Nederlandstalige literatuur.
Een Franse Hugenotenfamilie reist naar Suriname om daar op een plantage een nieuw leven te beginnen. Te midden van de altijd warme tropen ervaren zij de harde realiteit van de ongelijke strijd tegen het oerwoud, het onrecht van de slavernij en de gevaren van het rassenverschil.
Helman is de lyrische chroniqueur van de strijd tussen mens en wildernis (die) geen rustpoos kent, een mythemaker die Suriname van aansprekende geschiedenis voorzag. Alleen al daarom zou ook hij de status van volksschrijver verdienen. NRC Handelsblad «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
Een indrukwekkend boek dat je nog lang bijblijft door zeer schrijnende passages.
Eén van deze passages raakte me het diepst. Ik heb geprobeerd het te beschrijven in een gedicht.
De stilte na de striemen
Bij ’t zien van de blik
in zijn zwarte pupillen,
het helrode vocht
onder striemend geluid
voelt ze hoe diep
in haar huilende hart
haar tranen vermengen
met liefhebbend zwart.
Nooit meer die ogen,
dit lichaam beminnen,
de lippen beroeren
van wie lief heeft gehad,
ontroostbaar als Rachel,
één met de slaven
voelt ze haar ziel
als levend begraven.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Het gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur. (2013)