Hoe voert een medewerker van de strafafdeling van de Raad voor de Kinderbescherming een gesprek met ouders die de Nederlandse taal niet beheersen? Hoe vertelt z... » 

Hoe voert een medewerker van de strafafdeling van de Raad voor de Kinderbescherming een gesprek met ouders die de Nederlandse taal niet beheersen? Hoe vertelt zij of hij aan zeer gelovige ouders dat hun zoon een zedendelict heeft gepleegd? Voor dergelijke praktische vragen binnen een multiculturele samenleving zien uitvoerende medewerkers in de strafrechtsketen zich dagelijks gesteld. In dit boek worden zulke dilemma's bestudeerd binnen de strafafdeling van de Raad voor de Kinderbescherming. Dit gebeurt niet, zoals in veel sociaal-wetenschappelijke literatuur, door de cultuur van de cliënt als uitgangspunt te nemen en te problematiseren. In interculturele contacten zijn er twee 'cultureel beladen' partijen. De mores van oorspronkelijk autochtone, dominante instanties blijven echter in de meeste literatuur buiten beeld. Dit boek gaat dan ook over de cultuur van de Raad voor de Kinderbescherming zélf en de vraag hoe deze van invloed is op de contacten tussen raadsmedewerkers en hun cultureel heterogene cliëntèle. Het stellen van deze ongebruikelijke, maar noodzakelijke vraag en de beeldende etnografische beschrijvingen leiden tot een verrassende en inzichtelijke analyse van interculturele cliëntcontacten. De Raad voor de Kinderbescherming in een multiculturele samenleving biedt daarmee een welkome bijdrage aan vraagstukken van multiculturaliteit, in het bijzonder in de strafrechtspleging. «