Boek
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Allan wordt honderd en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij, en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft -, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aaneffect. Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven én die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap. «
Welkom op Boeklezers.nl
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Op aanraden las ik deze roman. Ik deed er vijf avonden over (dus ongeveer vijf uur leestijd). De achterflap vermeldt:
´Ge-wel-dig boek, wezenloos gelachen. Alleen de titel al.´ – Kluun.
´Een onverwacht lichtvoetig, geraffineerd gecomponeerd en met onuitputtelijke fantasie verteld verhaal uit Zweden.´ – Vrij Nederland.
´Zwartkomische Zweedse roman laat zich lezen als een roadtrip met Forrest Gump achter het stuur.´ – Nu.nl
Wat ik ervan vind? Het is rap geschreven, dat moet gezegd, maar verder. Zwartkomisch? Mwah. Lichtvoetig? Ja, zeker. Onuitputtelijke fantasie? Neh. Wezenloos gelachen? Nee. Heb niet hardop gelachen, wel een paar keer zachtjes gegniffeld.
Nu.nl karakteriseert de roman met een verwijzing naar de verfilming van het boek Forrest Gump. Allan Karlsson, de 100 jarige die uit het raam klom en verdween, beleefd inderdaad merkwaardige avonturen met historisch figuren door een eeuw heen. In aanvang is dat vermakelijk, maar op den duur wordt het vervelend. Het lijkt een soort stijlfiguur of een foefje, een trucje van de auteur. Hoe laat ik een hoofdpersonage zoveel mogelijk beleven.
Zwarte humor? Het is absurde humor die verflauwd. Een man wordt verpletterd door een olifant, een dictatoriale veiligheidsofficier wordt opgeblazen door een bom, een lijk wordt geplet door een shredder, Allan blaast tot twee keer toe zijn huis op en veel historische (bom op Hiroshima en Nagasaki bijv.) gebeurtenissen zijn een direct dan wel indirect gevolg van Allan Karlsson´s handelingen. Dat is de Forrest Gump vergelijking, en die gaat absoluut op.
Maar waar Forrest Gump op de lachspieren werkt en ontroert (iets te veel drama, maar dan nog), doet deze roman dat niet. De personages worden uitgelegd middels een vaak korte opsomming van hun leven, maar ze komen geen van allen tot leven. Ook Allan Karlsson niet. En dat is het manco van deze roman. Beveel ik dit boek aan? Als je zin hebt in een lichtvoetige en oppervlakkige roman, ja.
NB Allan Karlsson vertoont overigens een totaal gebrek aan (politieke) moraal. Of is dat ´zwartkomisch´?
