Aan geen enkele veellezer kan het onopgemerkt voorbij zijn gegaan: “de heropleving” van de klassiekers uit de literatuur!. Eerst was er de alom geprezen roman “Stoner”, gevolgd door de roman “Het fantoom van Alexander Wolf” en nu is er “Cassandra”! Ik kan deze revival alleen maar toejuichen. Maar in deze recensie zet: “Cassandra” de toon!

Voor wie het ooit van dichtbij heeft meegemaakt vertel ik niets nieuws met te stellen dat een “huwelijk” stress met zich meebrengt. Je hoeft niet zelf “de bruid” geweest te zijn om te weten dat bij een op til staand huwelijk, zowel bij de bruid, als bij haar zus, als bij haar moeder, als bij haar aanstaande schoonmoeder en -in mindere mate (denken ze toch zelf)- bij de betrokken mannelijke partijen, de zenuwen wat strakker gespannen komen te staan. Wat moet het dan wel niet doen met iemand die al zijn hele leven lang een zielsverwant heeft. Al van bij de geboorte zijn ze samen, Cassandra en tweelingzus Judith. Alles deelden ze samen, de één bestond niet zonder de ander. Toen Judith, om te studeren, de gezamenlijke flat verliet, zag Cassandra het al niet zitten om alleen te moeten leven. Maar nu, nu wil Judith gaan trouwen, maar dan kent ze Cassandra nog niet, die laat je niet zo maar in de steek, ze zullen nog staan kijken Judith en haar verloofde.

Niets meer maar ook niets minder dan de aanloop naar een huwelijk is het uitgangspunt van deze roman “Cassandra”. De manier waarop de schrijfster de leef- en gedachtewereld van de twee hoofdfiguren, naar aanleiding van deze gebeurtenis, aan de lezer overbrengt is werkelijk knap. De roman is opgedeeld in 3 delen. In het eerste deel spreekt Cassandra de lezer toe. In deel twee geeft Judith haar visie op de feiten. En het derde deel is voor de, door elke lezer al in het hart gesloten, unieke Cassandra. Het geheel is tragikomisch, doet bij tijd en wijle zelfs hilarisch aan. Zo zie je de levendige, rebelse, opportunistische, zelfingenomen, absurde, maar ook zo onzekere Cassandra als het ware van de bladzijden afspringen. Om op de volgende pagina te genieten van de realistische, bezorgde eerder ingetogen Judith. Niet enkel de tweeling komt op een waarheidsgetrouwe manier naar voren. Een prachtige rol is ook weg gelegd voor de oma en de overleden moeder van de meisjes. Laten we het aandeel van de heren in deze roman echter niet vergeten. Naast de intelligente, filosoferende, cognacminnende vader is er ook nog de ideale schoonzoon. De schrijfster heeft met een groot psychologisch inzicht deze roman geschreven. Maar naast het psychologisch inzicht is er ook nog de gebruikte taal. Een ware taalvirtuoos was deze schrijfster. Een echt feest geeft ze de lezer met haar heerlijk, helder, prachtig proza.

Is dat niet gedemodeerd een dergelijke roman; oorspronkelijk verschenen in 1962? Neen dat is het niet, een enkele keer dacht ik waarom neemt ze nu haar GSM niet om te bellen, maar daar is het ook bij gebleven. Dat de roman zo goed aansluiting kan vinden bij de hedendaagse tijd is zeker te danken aan het werk van de vertalers. Maar het is Dorothy Baker die met “Cassandra” een roman componeerde waarmee de dualiteit tussen hart en geest in perfecte harmonie werd gebracht. Zulk een roman overleeft de tijd, altijd!