Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

Broers

- Broers
 
 
 
 
 
(5)

‘Broers’ van Joost Niemoller is een bijzonder (goed) boek. De vader van de ik-figuur Rudolf Verburg is om onduidelijke redenen vermoord, zijn broer -een kunstenaar- is weg uit zijn leven en zijn moeder is depressief. Rudolf is een buitenstaander. Hij is journalist en observeert gedragingen en emoties van anderen, maar ook van zichzelf als was hij zelf ook een ander. Het boek beschrijft de kunst-scene in de jaren negentig, maar is ook interessant voor mensen die weinig weten van kunst. De kurkdroge manier waarop het kunstwereldje beschreven wordt, werkt (bij mij althans) op de lachspieren:
“Helemaal in vorm streek Michiel Klein daarbij letterlijk over zijn kin. Hij hing een beetje naar achteren en was in gedachten verzonken over die theorie natuurlijk. Ongetwijfeld. Dat was niet iets om zomaar even over uitgedacht te zijn.”
“En over de negers. Negers zijn op zich een goed archetypisch concept. Je shockeert er mensen mee en dat is altijd goed. En je verklaart je drang zelf een neger te willen zijn. Want die drang hebben wij natuurlijk allemaal. Wij zijn de negers van de kunst.”
Het boek weet (achteloos) een aparte sfeer op te roepen en staat vol met prachtige zinnen die een soort van waarheid bevatten, maar toch ook vaak om te lachen zijn.
“Ik ben best wel iemand. Bedenk ik ineens. Het is niet prettig om dat te bedenken, het is eerder lastig. Ik ben waarschijnlijk best wel iemand omdat ik bij tijd en wijle goed kan voelen hoe zwaar ik ben vanbinnen.”
“Eerst zat ik me nog aan te stellen en daarna vertelde ik gewoon een gemakkelijk verhaal.”
“En het was nu trouwens wel eens haar beurt. Als we tenminste nog niet uitgepraat waren.”
“Ja, maar vrolijkheid is dus veel moeilijker,” zei Sandra. “Probeer dat maar eens. Dat durf je haast niet. Daar is echt moed voor nodig hoor.” Ja, dat was ook weer zo.
En:
“Ja. Ik vind wel dat je je assertiever moet opstellen. Soms is het net alsof je…”
“Dood bent.”
"Dood? Wie zegt dat?"
"Niemand."
“Nou , dood, dat gaat wel wat ver. Misschien verwacht ik te veel van je. Dat komt omdat ik je vader nog gekend heb.”











Meer recensies