Mijn dochter gaf mij dit boek te lezen. Het gaat over de vijftienjarige Carey (ik persoon) die met haar zusje Jenessa en haar drugsverslaafde moeder in een caravan in armoede en afgezonderd in het bos woont. Vaak zijn Carey en Jenessa weken alleen en eten ze alleen maar bonen uit blik of wat Carey vangt. Carey probeert zo goed mogelijk voor haar zusje te zorgen. Janessa praat niet meer nadat er iets in het bos is gebeurd. Haar moeder heeft Carey verteld dat de reden dat ze daar wonen is dat ze op de vlucht zijn voor haar vader die hun mishandelde. Wat Carey niet weet is dat haar moeder haar heeft ontvoerd.
Als hun moeder langer dan anders wegblijft, blijkt dat ze in een brief heeft aangegeven dat ze niet langer voor haar dochters kan zorgen. Jeugdzorg zorgt dat de meisjes bij hun vader (en zijn gezin) kunnen wonen. Carey kent hem niet meer en weet niet of ze hem kan vertrouwen. Is het waar wat jeugdzorg zegt, of wat haar moeder haar verteld heeft.
Ze is blij met haar nieuwe leven, maar toch mist ze haar oude leven. Ze weet zich geen houding te geven in de "normale" wereld. Ze is nooit naar school geweest en kent het moderne leven niet. Carey draagt een groot geheim met zich mee. Ze weet dat ze dat niet eeuwig voor zich kan houden.
Carey wordt wel heel erg mooi neergezet; ze speelt virtuoos viool, is bovengemiddeld slim en de knapste en populairste jongen valt voor haar. Wellicht iets te mooi t.o.v. het leven dat ze heeft geleid. Een sprookjesachtig verhaal over loslaten en volwassen worden. Een leuk Young adult boek.