Philipp Otto Runge geldt als een van de radicaalste vernieuwers van de Duitse schilderkunst aan het begin van de 19de eeuw. De reden: hij brak met de heersende ... » 

Philipp Otto Runge geldt als een van de radicaalste vernieuwers van de Duitse schilderkunst aan het begin van de 19de eeuw. De reden: hij brak met de heersende classicistische traditie en zocht naar nieuwe wegen voor de kunst. Échte kunst, zei Runge, is als religie: zij is spreekbuis van het onzichtbare, onvatbare, oneindige. Maar is dát werkelijk de betekenis van Runges werk? Zijn zijn schilderijen doorgeefluik van de goddelijke stem?
Dit boek schetst een ander beeld. Het plaatst zijn werk in de traditie van de vroeg-romantische poëzietheorie, die zegt dat taal geen doorgeefluik is maar een eigen werkelijkheid schept. Als geen ander maakt Runge zichtbaar dat deze vraag ook aan de schilderkunst gesteld kan worden: kan zij wel iets anders tonen dan zichzelf?

Pauline Kintz (1957) is kunsthistorica, gespecialiseerd in de vroeg-romantische kunst en kunsttheorie van rond 1800 in Duitsland, en verbonden aan het Rijksmuseum Amsterdam.
«