Afgaand op de cover en de achterflaptekst was ik niet overtuigd om het te lezen. In mijn hoofd zat een heel zwaar boek dat zich in de politiek afspeelde, waar ik weinig over weet en dat mij niet echt interesseert. Met die instelling begon ik het boek te lezen.

Ik zat er nog geen klein beetje naast, ik zat er totaal naast!
De schrijfstijl van Rudy is lezen tussen de regels door. Hij maakt dingen duidelijk door ze niet te schrijven of door ze juist heel subtiel te beschrijven. Weldoordacht en heel intelligent geschreven in zijn eenvoud, berekend spontaan. Het boek is doorspekt van cynische humor waar ik echt van kan genieten.
Het bestaat uit korte hoofdstukken die als titel een datum hebben. In tijd gezien loopt het boek over een aantal maanden. Dit leest aangenaam, je leeft als lezer mee van dag tot dag.

De plaats en tijd waarin het boek zich afspeelt is het Antwerpen in het jaar 2017 waar crisis heerst en Vlaanderen en Wallonië mekaar haten. Deze achtergrond geeft het boek een wrange sfeer mee. Stel je toch maar eens voor dat het zou gebeuren. Het algemeen thema is eigenlijk crisis. Crisis in Europa, België, Vlaanderen, werk en persoonlijk. Op grote schaal en op micro niveau.

Het hoofdpersonage Michel is een doodbrave simpele burger die wat pech heeft gehad in zijn leven en in een persoonlijke crisis zit. Een personage waarvoor je als lezer sympathie koestert. Heel tastbaar beschreven, je kent vast zo ook iemand in je straat. De meeste andere personages in het boek zijn van een andere orde en dat maakt het contrast nog groter.

Het plot is heel mooi opgebouwd, het verhaal zelf is een crisis. De bewustwording, het gevoel van met twee voeten op de grond te worden gezet. Het bijna verdrinken, het proberen omhoog te klimmen. De spanning groeit geleidelijk aan maar op een bepaald moment krijg je als lezer toch nog een schok. Dan stijgt het niveau van de spanning een level en komt het boek in een versnelling. Het zit ontzettend goed in mekaar.

Mijn eerste boek van Rudy Soetewey en meer dan de moeite waard. Ik snap helemaal waarom hij voor dit boek de Diamanten Kogel mocht ontvangen. Zeker lezen dit boek.

Gedegen karakerisering van de personnages - Verhaal iets minder sterk dan bvb Getuigen.

2017. Europa worstelt zich nog steeds van crisis naar crisis. In Belgie is de sfeer tussen Vlaanderen en Wallonie onder het vriespunt gezakt, nadat de VEP de absolute meerderheid heeft behaald in het noorden. Verwijten vliegen over en weer. Geweld steekt de kop op en men wijst elkaar alsmaar agressiever met de vinger. Als Michel Lepaire, een ontslagen klokkenluider, ontdekt dat zijn vade, een voormalige paracommande van Waalse afkomst, op een onverklaarbare manier uit het rusthuis is verdwenen, gaat hij op zoek naar de waarheid achter de waarheid. Maar een vlieg die zich in het spinnenweb waagt, weet
niet waaraan ze begint. Want niets is wat het lijkt......

Van begin tot het eind van het boek zit je gevangen in een spanningsveld van politieke /persoonlijke relaties met een verrassend eind.Vlot geschreven en daardoor prettig om te lezen.
Min puntje vond ik de Franse taal die mondjes maat in het boek voorkomt!