Welkom op Boeklezers.nl

Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »

Meedoen

De Kunstroof van Ian Rankin

De Kunstroof  zat in een moet-je-ook-maar-eens-lezen stapel naast boeken van Emma Donoghue en John Connolly, dus ik dacht waarom ook niet. Nu kan ik nooit één boek lezen; ik lees er altijd twee of drie tegelijk. Dat deed het boek van Rankin geen goed – sorry voor de Rankinfans – en mijn indruk van zijn boek is dan waarschijnlijk ook gekleurd door de boeken die ik erbij las.

Waar gaat De Kunstroof  over?

Een drietal niet onbemiddelde mannen van statuur beraamt een overval op een depot met kunstschatten in Edinburgh: Robert Gissing, professor aan de kunstacademie, Michael Mackenzie, een rijke, verveelde selfmade softwaregoeroe en een duur gescheiden bankman Allan Cruikshank. Bij de gewaagde en leuk bedachte overval krijgt het drietal hulp van de Edinburghse maffiabaas Chib Calloway die wapens levert en mankracht. Om met de diefstal weg te komen, laten de aspirant dieven de te stelen schilderijen namaken door een eindexamenstudent van de kunstacademie. Het worden niet van echt te onderscheiden kopieën. Het idee is om uiteindelijk de originelen in het depot te vervangen door de kopieën. Ze laten na de overval het busje dat ze bij de roof gebruikten achter op de openbare weg met daarin die kopieën, erop vertrouwend de autoriteiten veronderstellen dat dit de echte kunstwerken zijn en de daders in paniek zijn weggevlucht. Alles lijkt voorbeeldig te verlopen, maar dan gooit een derde partij roet in het eten.

Welnu, wie ooit Duel van Joost Zwagerman heeft gelezen, heeft in mijn ogen in ieder geval een echte thriller over kunst op zijn/haar leeslijst staan, een thriller die ook nog eens van een heel mooi taalgebruik is voorzien. Als je dan ook nog (een beetje) geïnteresseerd bent in kunst en op tv de serie 'Het Geheim van de Meester' hebt gevolgd, weet je hoe lastig het is om een exacte kopie te maken. Je moet niet alleen de penseelstreek van de schilder goed beheersen, maar eveneens - onder andere - de keuze van verf, doek en paneel, met de juiste craquelures en droging en veroudering spelen een belangrijk rol.

Deze horde wordt in dit boek stilzwijgend en in een olympische recordtijd genomen. Ik waande mezelf eerder in een boek van ‘De Vijf’ van  Enid Blyton waaraan termen zoals gratenkut werd toegevoegd om het meer volwassen te laten lijken. Maar termen en zinsneden als, klappertjespistool, meneer de prof, hij deed mee met de rotjongens, ze hadden het geflikt, ‘Houston,’ begon hij, ‘we hebben inderdaad een probleem.’, en de blaffers maken voor mij deze thriller bijna hilarisch.

Het mooie is wel dat de plot van het verhaal best geraffineerd is en daardoor met twee sterren van mij nog maar net wegkomt, voor wat dat waard is. Eens en niet weer.

18 Augustus 2018, 13:42:30  - 1.630 maal bekeken