Kleine Bij is een verhaal waarover je niet te veel moet weten wanneer je er aan begint. Daarmee verliest het een deel van zijn spanning. Het is een zeer indringend boek, over vluchtelingen en illegaliteit, over geweld, over moeilijke keuzes in het leven. Het boek gaat over grote belangrijke thema's, maar dat wil niet zeggen dat er geen humor is. Het taal-gebruik alleen is vaak al humoristisch. Kleine Bij heeft zichzelf het Britse Engels aangeleerd terwijl ze in het vluchtelingencentrum zat, maar af en toe vertelt ze in gedachten dingen aan haar vriendinnen uit haar Nigeriaanse dorp en spreekt ze Nigeriaans Engels, wat een taal op zich is. Ook krijgt ze contact met een meisje uit Jamaica, die haar eigen versie van de Engelse taal spreekt. En dan is er de kleine Chris, de zoon van Sarah, die zijn eigen kleutertaal spreekt.

Kleine Bij is het verhaal van moeilijke keuzes en wat dat met je doet. Ook is het het verhaal van Sarah en haar huwelijk en de buitenechtelijke relatie die ze heeft. En dat van haar zoontje, die denkt dat hij Batman is en niet wil accepteren dat zijn vader sterft. Sarah is hoofdredactrice van een populair tijdschrift en leeft een hip en modern leven, waarbij ze zich niet echt verdiept in wat er in de buitenwereld gaande is. Haar man Andrew is columnist bij The Times en staat altijd klaar met meningen, maar de werkelijkheid kan heel anders zijn, zoals hij leert. En wie denkt dat Kleine Bij een zielig klein Afrikaans meisje is, komt bedrogen uit. Ze is een sterke persoon, met goede en slechte eigenschappen en komt op voor zichzelf.
Kleine Bij is dus een boek wat de moeite van het lezen meer dan waard is. Om het verhaal op zichzelf, maar ook omdat het ingaat op thema's die belangrijk zijn in onze samenleving: vluchtelingen en illegalen.