Jongens van glas

Ik moest weg zijn voor hij thuiskwam om een confrontatie te vermijden. Voor ik ging liep ik nog even door de kamer van Broertje en mij. Zijn beddengoed was weg ... » 

Ik moest weg zijn voor hij thuiskwam om een confrontatie te vermijden. Voor ik ging liep ik nog even door de kamer van Broertje en mij. Zijn beddengoed was weg er stond alleen een leeg bamboe bed. Het mijne was nog opgemaakt met matje en kussen. Op het kussen lag zelfs nog mijn schooluniform netjes opgevouwen. Mijn kleren schoenen sokken boeken en schrijfgerei alles lag nog op zijn plaats alleen was de hele kamer bedolven onder een dikke laag stof alsof er al maanden niet was schoongemaakt. Ik nam niets mee deed de kamerdeur dicht en verliet het huis. Buiten sloegen zwiepende regenvlagen in mijn gezicht dat tintelde van de pijn. Tegen de wind in liep ik de steeg uit sneller en sneller tot ik begon te rennen net als toen. Aan het einde van de steeg keek ik om opeens voelde ik mijn neus prikken en ten slotte begonnen de tranen te stromen. Dit keer ervoer ik pas echt hoe vreselijk het was om van huis weg te lopen. «