Met name de uniekheid van het verhaal trok me aan. De meeste dystopia boeken gaan wel over overleven (en vaak in de perfecte vorm aldus de overheid), maar meestal worden er geen jongeren op deze manier opgeofferd. In elk geval niet in de boeken die ik heb gezien/heb gelezen.

De schrijfstijl leest fijn en de personages zijn goed uitgewerkt. Het verhaal gaat over Clarke, Wells, Belamy en Glass. Elk hoofdstuk gaat over één van hen en telkens krijg je een stukje van een flashback te lezen, waardoor je de situatie begrijpt en de jongeren leert kennen.

Wat me wel aan het boek opviel, was dat heel veel over de relaties onderling ging en niet zozeer over het overleven op aarde zonder daar echt de middelen voor te hebben. Dat overleven kwam natuurlijk ook aan bod, maar deel 1 lijkt er vooral op gericht te zijn (bedenk ik me nu) om te laten zien wat iedereen op zijn kerfstok heeft, hoe de relaties zich tot elkaar verhouden en waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt. In elk geval kun je daardoor wel goed met hen meeleven.

Het einde vond ik een beetje ‘lezertje-pesten’, namelijk drie gigantische cliffhangers aan het einde, waardoor je eigenlijk de pagina wil omslaan om aan het volgende hoofdstuk te beginnen, die dan uitblijft. Het erge eraan is dat dit deel net uit is en dat het tweede (en daarmee slotdeel) waarschijnlijk nog wel even op zich laat wachten. Helaas. Verder is het een heel leuk en spannend boek. Zeker een aanrader!