Boek
Grijsaard maakt tegen zijn zin een cruise over de Middellandse Zee. Als ex-rechter, ex-politicus en ex-schrijver heeft hij voldoende om op terug te zien, wat hij doet met vrolijk cynisme en opgewekt gekanker. Het voorbije leven was allerminst zonder succes, maar wat eraan ontbrak heeft zijn vereenzaamde nadagen bepaald. Aan boord ontmoet hij een vroegere leerlinge. Het eiland Corsica is het decor van enkele gebeurtenissen, die de oude man en de veel jongere vrouw een etmaal in elkaars gezelschap houden. Bittere bloemen is een roman over illusies die te vergelijken zijn met bloemen: eerst bloeien ze, dan verwelken ze zienderogen. Luchtig genoteerd in korte hoofdstukken, waarin Brouwers opnieuw zijn excellente meesterschap demonstreert. Dansend en meeslepend proza. Als een trage tango. «
Boeklezers.nl is een netwerk voor sociaal lezen. Wij helpen lezers nieuwe boeken en schrijvers ontdekken, en brengen lezers met elkaar en schrijvers in contact. Meer lezen »
“Bittere bloemen” de nieuwste roman van Jeroen brouwers was voor mij het eerste boek dat ik van deze schrijver las. Als fanatiek gebruikster van het openbaar vervoer zat ik enkele tijd terug op de bus tegenover een jong meisje dat deze roman aan het lezen was. Ik dacht bij mezelf : “raar een jong meisje dat een roman leest geschreven door een toch al wat oudere man, het zou haar grootvader kunnen zijn”. Dus ik sprak het meisje aan en zij deelde mij mee dat zij een fan van deze schrijver was en dat zijn woordgebruik en schrijfstijl echt “top” en “cool“ was. Dan moest ik het boek ook maar eens gaan lezen. Ik kan de woorden van het jonge meisje alleen maar onderschrijven. Deze roman met als hoofdthema “vergankelijkheid” zowel op het fysieke als op het mentale vlak is m.i. prachtig. Tijdens het lezen valt je dat niet zo dadelijk op ….maar eens je de roman wat laat na zinderen valt het echt op dat hier geen woord zonder betekenis is geschreven. Een barst in een winkelruit komt later weer terug in een barst in een brilglas. De titel is prachtig gekozen en omvat het hele boek. De woordkeuze voor de kleding van zijn ex- vrouw Helga en dochter Eva geeft de gevoelsrelatie met het hoofdpersonage zeer goed weer. En wat te denken van hun namen?! En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Een boek over de vergankelijkheid, de dood, het verlies aan relaties in je leven kan je niet echt vrolijk noemen. Maar toch slaagt Brouwers erin de nodige dosis humor (vaak cynisch) in het boek te verwerken. En tot slot een waarschuwing aan de vrouwelijke lezers , de schrijver Brouwers geeft zeer expliciet de fysieke aftakeling van een vrouwenlichaam weer. Maar dat zal mij er alvast niet van weerhouden zijn andere boeken te gaan lezen en mij te verzoenen met de rijpheid en de vergankelijkheid van dit aardse bestaan.
In interviews heeft Jeroen Brouwers aangegeven dat Bittere Bloemen hoogstwaarschijnlijk zijn allerlaatste roman is. Wat mij betreft evenaart Brouwers in Bittere Bloemen net niet het niveau van zijn allerbeste romans, maar toch is dit mooie boek een waardige afsluiter van zijn imposante romanoeuvre.
Voor een langere recensie van mij, zie: http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/recensies/74000-boekrecensie-bittere-bloemen-jeroen-brouwers.html