Mijn naam is legioen
'Ik leefde snel en telde af, dat was toen mode', dicht Menno Wigman in zijn nieuwe bundel Mijn naam is Legioen. De dandy van de desillusie, zoals een criticu... »

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen
 »

Het gesticht
Wordt hier gelopen, dan worden er vooral schoenpunten bestudeerd. Je ziet meer schouders dan gezichten. Veel gehang op bankjes. Roken gaat gulzig en obsessie... »

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen
Evergreens noemen we ze, eeuwig groene gedichten. Maar ook in het eeuwig groene landschap van de poëzie verandert wel eens iets. Van de jongste generaties d... »

Slordig met geluk
Twee koortsachtige jaren lang was Menno Wigman stadsdichter van Amsterdam. Hij organiseerde poëzieavonden in ramsjpaleizen, nodigde vergeten dichters uit no... »

A thing of beauty
Bloemlezing met oorspronkelijke teksten en vertaling. »

Red ons van de dichters
'Een dichter is iemand die zich met vrouwen en boeken bemoeit, zoveel is waar. Hij mag zijn collega's naar de keel kunnen vliegen, al zijn mededichters linea... »

's Zomers stinken alle steden
'Poëzie is geen dynamiet, maar diamant,' beweerde Hendrik Marsman eens. Dat poëzie zowel explosief als aangrijpend kan zijn, bewijst 's Zomers stinken alle... »

Tirade
Dit ‘Kamernummer’ van Tirade bestaat uit twee delen: ‘De kamer van Leopold’ en ‘Kamer in het verleden’. In het eerste deel staat de werkkamer van de di... »

Dit is mijn dag
Met Dit is mijn dag, een stevige dichtbundel vol harde stadslyriek, schreef Menno Wigman zijn meest virtuoze en beklemmende poëzie tot nu toe.
Dit is mijn ... »